شعر در مورد بندر ماهشهر ، شعر زیبا و کوتاه در مورد ماهشهر و مردم آن

شعر در مورد بندر ماهشهر

شعر در مورد بندر ماهشهر ، شعر زیبا و کوتاه در مورد ماهشهر و مردم آن
شعر در مورد بندر ماهشهر ، شعر زیبا و کوتاه در مورد ماهشهر و مردم آن همگی در سایت پارسی زی.امیدواریم این مطلب که حاصل تلاش تیم شعر و فرهنگ سایت است مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شعر در مورد ماهشهر

سرخ آویده سوز آویده صحرا چه قشنگه
اُمسال نه می پاره ، بهاره ، همه رنگه
مهس آویدنه غولکل اُورَل سرخو
هی غُره تراق ایکُنه یا بنگ تفنگه؟
گُلی نَرو اُو بارونَ خَرده ،مث شیره
کُربک شلو غوص ایزنه ،مَی پیره نهنگه

شعر در مورد بندر ماهشهر

کاشکه مُنَم پُسر بیدم
دو سَر اُما پسر بیدم
صُب تا پسین تو بَسَّکی
پی بچیل وَ جَر بیدم
شلوار لی و پُی پَتی
وَ سَر تا پا ضَرَر بیدم
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعری در مورد بندر ماهشهر

مانده بر جا داستانی  دلنواز
از گذشته روزگاری حیله ساز
هندیون شهر عجیب رمز و راز
سر زمینی بس کهن، با صد نیاز
کارشون با قایق و لنج و جهاز
ای جوانان عزیز سرفراز      
پس سرلتون پهن وپوزلتون دراز
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره ماهشهر

شُد مبو سی تو، شُودَر سی مو، نوروزت مبارک بو
کُموتر سی تو، کُوکر سی مو، نوروزت مبارک بو
هلا ای خطه ی دریا و دشت – استان ما بوشهر!
گُلِ تر سی تو، کنگر سی مو، نوروزت مبارک بو
شو چارشنبه سوری، گرمی تش مالِ‌تو، لرزیدنش سی مو
پریدن سی تو، پَرپَر سی مو، نوروزت مبارک بو
شُوِ عیدی که هر کس با عزیزش شاد و خَش دل بی
خش تَر سی تو، غم تَر سی مو، نوروزت مبارک بو
کوکِیسو جون نرو واگرد، کُلِ گندمل سی تو
همه اش سی تو برادر سی مو، نوروزت مبارک بو
هلا اونجو بهاری نغمه می خونن پیلیسوکل
پیلیسوک سی تو، شوپَر سی مو، نوروزت مبارک بو
هلا اینجو قلاغل پشکلِ ‌غلتیده ری برفن
سفیدل سی تو، سِه تر سی مو، نوروزت مبارک بو
هلا اونجو خِشن بُنگ بزل ری گردنه ی بُزپَر
بُزل پاک سی تو، بُزپَر سی مو، نوروزت مبارک بو
هلا اونجو گِمونم پُر غزل بو دفترِ دریا
غزل ها سی تو، دفتر سی مو، نوروزت مبارک بو
“فرج” کوگ، “ایرجو” بلبل، مو اون قُمری مُخدونُم
کُه و گُل سی تو، مُخ در سی مو، نوروزت مبارک بو
بگین سی “ایرجو” ای غوره! یادِ آتشی هم باش
شد مبو سی تو، شُودر سی مو، نوروزت مبارک بو…

شعر درباره بندر ماهشهر

اوسو که مو بچه بیدم
بارون ایزه هف شو و روز
ده ساله مثلش ندیدم
سوز ایدا غله تا سر دلی
ولات یابی باغ گلی
زمسونل بسکی سوز وخرم یابی
می من شمال بی حونمون
بسکی خش بی هیچی نبی ده بو نمون
بازیل خسه چالک وخس پرتکان بی
دلل بی غم بیدن انگار نه من جهان بی
بازی ایکردیم خشه خش
مغرب سر کتله ایگو تیم پاکشو پامه بکش
نه اینتر نت بی نه ماهواره
همه دور یک بیدن کسی نبی آواره
چاس شون او آردو یا رشته اوی بی
یا که گوینه بی او مهی بی
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعری درباره ماهشهر

سِــه کُـــر دارِه دوتا دُحتَـــر کَنیـــــزو
عـَــواسْ لیـوُو ٬ غُلــــو شَل وُ عَزیـزو
عَـــواس لیـــوُو ذَلیـلُ و بــی خِیـــالِه
غُلــــو شَـــل لاتِ وُ مِـــنْ یَک بـِریـزو
عَــزیـــزو کِردِه ری پَکْشـونَه اِسْپیـــد
مِثـــَــــه قَنْــــدْ ایخَـــرِه فِلـفِــلِ تیــزو
دُحْتـَـــــر گُتــــو سِتـــارُو پـــــوز دِرازو
دُحْتـَـــر کُچْــکو سَکینُـــو خـُردُ و ریزو
نَگــــــو دُحْتــَــر بُگو بـــــوقُ و بُلَنْـگـو
دوتـــا دُحْتــَـــر وِراچُ و نیــــــزْنیـــــــزو
عــَــزیـــزو کــــارکُنـِـــه پیـــــلْ ایدِرارِه
غُلــــو شَل مـــیْ وَ مِنْ قیــلْ ایدِرارِه
سِهْ چارْتِی کِـردِنـِه دِیْ شْونَه لیـــوَه
بــُـووَه کُشتـِن وُ دِی واویـــدِه بیـــــوَه
دِرازِه یْ عُمـرِشون پاشــون پَتی بی
نَه کَفش داشتِن نَه دَمپُی وُ نَـه گیوَه
سِتــارُو پـَکْ گـَپــِش واویـــــدِه پوزِش
ایخـِـه جَــرِحْی کُنـِــه بُی مُــدِ روزِش
تُمــون جـومِه یْ کُکایَل هَـر گاهْ دِردِن
کَسی نی غِیرَه دِی سیْشون بِدوزِش
دِلـِــش خَشْ مِثْـــلَ مَـــردُم دارِه اُولاد
کِـه اَ مُـرد اینگِلا هِــی وَشْ کُنـِـن یاد
کَنیـــزو اَ بـِمیــرِه تـِـیْمْ بـَچـِه یْ لـِش
تَشِـش دِهْنُ و بـِدِن خَهْکَلشَه دَم باد
جهانگیر اژدری

شعر درباره ی ماهشهر

یاد ایامی که جیلم بی وداس وبنه بی اهل ده مون همه بی هم می ککا و دده بی
مشکلون بید و وریس بی .اوار و باروند نه ترکتل بی نه کمبا و جاش خر. و اربانه بی
همه مون سی کمک هم ایرهتیم گاری خوراکل مون تلیت دو . سرد بندو . شهته بی
دلل مردم چه خش بی وچه راحت بیدن اه همه کارلشون زحمت و ره من دره بی
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره ماهشهر

این نامه را باز هم از پادگان می نویسم
به نشانی خانواده ام که جنگ زده است آن ها را یکی یکی
به نشانی گوشه ی اتاق
 که سیگارهای تحمیلی  از او خاکستری به جا گذاشته اند
 به نام پدر
پسر
به نشانی اندوه ِ مادری
 که تزریق می شود به شهر آهسته آهسته می گویم
به خواهرم بگویید
تنها اونیست که چشمان عروسک اش را جا گذاشته
در میخ های برآمده از چارچوب در
بعد
من حالم خوب است
این که نوازش می کند صورت ام را حوله ای ست
که از خانه با خودم بردم …

شعر در مورد ماهشهر

از برف آمده
جز چند رد پا
که معلوم نیست آمده اند یا رفته اند
از تو چه می ماند
جز پنجره یی که با بال های بسته تنها به ماه فکر می کند
از من
کوچه یی خیس
و دو جفت زغالی
که روزی برای خودش چشم بوده است
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔

شعر درباره بندر ماهشهر

توتووک معلی قشنگی توتووک
همه چیت سقف بلندت توتووک
درِ چوییت اشکف من دل سینت توتووک
چندلت کَه گل وخشتت توتووک
توتووک وقت زمسون توتووک
چویی ونون ِتنیری توتووک
تیری وبَلبَل وخرمای رتیلی توتووک
توتووک بُه به دلم اُف توتووک
نه بُو ونه بیبی بابا توتووک
همه رَتن توتووک مِن دِل خکن توتووک

شعر در مورد بندر ماهشهر

این گلستانی که هستم ساکنش                                     در لسان ماهشهر زیبا خواننش
بندری زیبا پر از لطف و صفا                                               وصف بلبل را کنم یا سوسنش
در بهاران طیفی از سرسبزی و ریحان و گل                              چون کمربندی بود پیرامنش
شهر آب شور و جوی باز و خور                                             میمنت بادت چنین پیراهنش
شهر کار و صنعت و رزق حلال                                              رازق پیر و جوان هر مخزنش
منشا نان است و تولید و سخا                                             جان نثارم بهر حفظ و بودنش
لاله هایش وقت قلتیدن به خون                                           عطر جنت آورند در گلشنش
جمله ی مسئولین این دارالعبا                                                 مهربانند در سرای ایمنش
صنعتش ورد زبان خاص و عام                                                پتک دوران هم نکوبد آهنش

Comments

Post a Comment